Τα 18 επίχρυσα κάτοπτρά του συνθέτουν ένα σύστημα πολύ πιο ευαίσθητο από αυτό του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, το οποίο έχει διαδεχθεί ως το ισχυρότερο επιστημονικό όργανο της ανθρωπότητας για τη μελέτη του σχηματισμού του σύμπαντος και των μακρινών κόσμων του γαλαξία μας.

Όμως το Webb, με κόστος περίπου 10 δισεκατομμύρια δολάρια, είχε ένα από τα πιο προβληματικά χρονοδιαγράμματα ανάπτυξης οποιουδήποτε άλλου διαστημικού προγράμματος, διήρκεσε πάνω από δύο δεκαετίες και κόστισε πολλά δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από τον αρχικό προϋπολογισμό —800 εκατομμύρια δολάρια από αυτά οφείλονταν εν μέρει... σε χαλαρές βίδες.

Και ροδέλες.

Και παξιμάδια.

Οι τεχνικοί ανακάλυψαν ότι βίδες έπεσαν κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής —έβαλαν την ηλιακή ασπίδα σε δοκιμή κραδασμών, προσομοιώνοντας δονήσεις διπλάσιες από τις αναμενόμενες κατά την εκτόξευση. Όταν τελείωσε η δοκιμή, οι τεχνικοί μέτρησαν 20 χαλαρωμένες βίδες από τις 1.000 που χρειάζονταν για να στερεώσουν το λεπτό υλικό που καλύπτει την ηλιακή ασπίδα.

Αυτές οι βίδες, με το μισό πάχος ενός νομίσματος των δέκα λεπτών, είχαν σχεδιαστεί για να ταιριάζουν σε ένα παξιμάδι ασφαλείας. Αλλά η άκρη των βιδών θα μπορούσε ενδεχομένως να γρατζουνίσει ή να σκίσει το κάλυμμα της ηλιακής ασπίδας. Κάπου στη διαδικασία, οι τεχνικοί αποφάσισαν να προσθέσουν μια ροδέλα για να μην προεξέχουν τόσο πολύ οι βίδες. Δεν συνειδητοποίησαν όμως ότι η ροδέλα θα μπορούσε να εμποδίσει την ασφάλισή τους και μερικές βίδες έμειναν με ένα σπείρωμα λιγότερο.

Αν και αυτού του είδους τα προβλήματα δεν είναι ασυνήθιστα κατά τη διάρκεια δοκιμών για πολύπλοκα διαστημόπλοια, το σφάλμα αυτό πήγε το έργο πίσω κατά ενάμιση χρόνο και κόστισε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Είτε κατασκευάζετε το επόμενο James Webb ή όχι, η Τσαμούρης είναι εδώ για να σας βοηθήσει για τα πάντα, για παντού, για κάθε φορά.