Υπάρχουν πολλά διαφορετικά μέταλλα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την ηλεκτρολυτική επίστρωση, όπως ο χαλκός, το νικέλιο και το χρώμιο. Ο τύπος του μετάλλου που χρησιμοποιείται εξαρτάται από την προβλεπόμενη εφαρμογή του συνδετικού υλικού.

Για παράδειγμα, το χρώμιο χρησιμοποιείται συχνά για συνδέσμους που θα εκτεθούν σε υψηλές θερμοκρασίες, ενώ το νικέλιο χρησιμοποιείται συχνά για συνδέσμους που πρέπει να είναι ανθεκτικοί στη διάβρωση.

Η διαδικασία ηλεκτρολυτικής επιμετάλλωσης είναι σχετικά απλή. Αρχικά, το μέταλλο που θα χρησιμοποιηθεί για την ηλεκτρολυτική επιμετάλλωση διαλύεται σε ένα διάλυμα.

Στη συνέχεια, ένα ηλεκτρικό ρεύμα περνάει μέσα από το διάλυμα, προκαλώντας την απόθεση του μετάλλου στην επιφάνεια του συνδετήρα.

Το πάχος της μεταλλικής επίστρωσης μπορεί να ελεγχθεί με τη ρύθμιση του ηλεκτρικού ρεύματος, της συγκέντρωσης του διαλύματος μετάλλου ή του χρόνου παραμονής του συνδέσμου στο διάλυμα.

Μόλις επιτευχθεί το επιθυμητό πάχος, ο σύνδεσμος αφαιρείται από το διάλυμα και αφήνεται να στεγνώσει.

Οι ηλεκτρολυτικοί σύνδεσμοι χρησιμοποιούνται σε διάφορες εφαρμογές, όπως στην αυτοκινητοβιομηχανία, στα υδραυλικά και στα ηλεκτρονικά. Είναι ιδιαίτερα κατάλληλοι για εφαρμογές όπου η αντοχή στη διάβρωση είναι απαραίτητη.

Έχετε ερωτήσεις; Είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε. Είτε μέσω γραπτού μηνύματος είτε μέσω ζωντανής κλήσης, είμαστε εδώ για τα πάντα, για παντού, για κάθε φορά.