Κατηγορία: Show in homepage

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Μέρος Πέμπτο

Η ολοκλήρωση της Γέφυρας του Λιμανιού του Σίδνεϊ το 1932 σηματοδότησε την άνοδο της πόλης στο
κύρος μιας πραγματικά παγκόσμιας μητρόπολης, προσφέροντάς της ένα τοπόσημο ικανό να συναγωνιστεί
τα πιο εμβληματικά αρχιτεκτονικά θαύματα του σύγχρονου κόσμου. Με το μεγαλύτερο ενιαίο τόξο του
είδους του, η Γέφυρα απέκτησε άμεσα την ίδια αναγνωρισιμότητα με τον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι ή το
κτίριο Chrysler στη Νέα Υόρκη.

Η ευκολία πρόσβασης μεταξύ των δύο πλευρών του λιμανιού έγινε αμέσως αισθητή σε ολόκληρη την πόλη.
Ο πληθυσμός της Βόρειας Ακτής αυξήθηκε, ενώ οι κάποτε ακμάζουσες επιχειρήσεις των πορθμείων
άρχισαν να φθίνουν. Η Γέφυρα γρήγορα μετατράπηκε σε σκηνικό για διάφορα ακροβατικά κατορθώματα και
τουριστικά αξιοθέατα, με τον νοτιοανατολικό πυλώνα να λειτουργεί ως δημοφιλές παρατηρητήριο,
προσφέροντας πανοραμική θέα στην πόλη και τα περίχωρά της.

Για την ανάκτηση του σημαντικού κόστους κατασκευής και συντήρησης της Γέφυρας, επιβλήθηκαν διόδια,
γεγονός που ώθησε τους επινοητικούς κατοίκους να βρουν έξυπνους τρόπους για να τα αποφύγουν. Μέχρι
τη δεκαετία του 1980, τα δεκάδες εκατομμύρια οχήματα που είχαν διασχίσει τη Γέφυρα είχαν αποσβέσει το
αρχικό κόστος κατασκευής των 500 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ (460 εκατομμύρια ευρώ) μέσω των
διοδίων. Ωστόσο, τα διόδια αυξήθηκαν προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή της σήραγγας του
λιμανιού του Σίδνεϊ και τα συνεχή έξοδα συντήρησης.

Κάθε χρόνο, μια ομάδα εξειδικευμένων τεχνικών αφιερώνει 200.000 ώρες εργασίας για τη διατήρηση της
Γέφυρας σε άριστη κατάσταση, με στόχο τη διασφάλιση της ακεραιότητάς της για τα επόμενα χίλια χρόνια.
Τα εκτεθειμένα τμήματα της Γέφυρας βάφονται εκ νέου κάθε πέντε χρόνια, καταναλώνοντας 30.000 λίτρα
από το χαρακτηριστικό ατσάλινο γκρι χρώμα της.

Η Γέφυρα ανέκαθεν προσέλκυε τους λάτρεις της περιπέτειας που ήταν αποφασισμένοι να την ανέβουν, είτε
νόμιμα είτε παράνομα. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι λιγότερο τολμηροί μπορούν να απολαύσουν την
ξενάγηση Harbour Bridge Climb πάνω από τα τόξα της γέφυρας, με την κορυφή να αποτελεί το ιδανικό
σημείο για περισσότερες από μία προτάσεις γάμου.

Στα 86 χρόνια λειτουργίας της, η Γέφυρα έχει φιλοξενήσει διαμαρτυρίες, πολιτικές δράσεις και εορτασμούς
στο Σίδνεϊ, ενώ έκλεισε για πρώτη φορά το 1946 για να γιορτάσει την Ημέρα της Νίκης στο τέλος του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου. Τον Μάιο του 2000, ένα ρεκόρ 250.000 Αυστραλών Αβοριγίνων και μη ιθαγενών
πραγματοποίησαν πορεία κατά μήκος της Γέφυρας στην ιστορική Πορεία Συμφιλίωσης, αναγνωρίζοντας
την αδικία που υπέστησαν οι λαοί των Πρώτων Εθνών της Αυστραλίας.

Το Σίδνεϊ είναι μία από τις πρώτες πόλεις στον κόσμο που υποδέχεται το νέο έτος και η εξασφάλιση μιας
προνομιακής θέσης για να απολαύσει κανείς τα πυροτεχνήματα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς πάνω
από το λιμάνι έχει γίνει αγαπημένη παράδοση. Τα δύο θεαματικά σόου πυροτεχνημάτων στις 9 μ.μ. και τα
μεσάνυχτα απαιτούν μήνες προετοιμασίας, με οκτώ τόνους πυραύλων να εκτοξεύονται στον ουρανό πάνω
από το λιμάνι και να πέφτουν από τη Γέφυρα σε μια εκκωφαντική γιορτή της ζωής.

Η κατασκευή της Γέφυρας διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην τεχνολογική επανάσταση της δεκαετίας
του 1930, αποτελώντας απόδειξη της βιομηχανικής ωριμότητας της Αυστραλίας στη μηχανική εποχή.
Σηματοδότησε τη μετάβαση από τον παραδοσιακό κτηνοτροφικό και αγροτικό τρόπο ζωής, θέτοντας τέλος
στην εποχή των αλόγων και των αμαξών και εισάγοντας την εποχή των χαλύβδινων γεφυρών, των
προαστιακών σιδηροδρόμων και των αυτοκινήτων.

Σήμερα, η Γέφυρα του Λιμανιού στέκει επιβλητική σε ένα μεταμορφωμένο Σίδνεϊ ως σύμβολο
υπερηφάνειας και εθνικής ταυτότητας, με βαθιά συναισθηματική απήχηση για πολλούς από τους
κατοίκους της πόλης. Όπως περιέγραψε η συγγραφέας Ρουθ Παρκ, «…[αιωρείται] εκεί σαν το φάντασμα
του τροχού της μοίρας, κάτω από έναν ουρανό που αρωματίζεται από το ηλιοβασίλεμα, μέχρι να πέσει το
σκοτάδι και να εξαφανίσει αυτό το αξιοθαύμαστο σχήμα, που είναι πάνω απ’ όλα, το σύμβολο του Σίδνεϊ».
Η ιστορία βασίζεται στο podcast «The Bridge: The Arch that Cut the Sky», το οποίο δημιουργήθηκε με την
υποστήριξη του Ιδρύματος της Κρατικής Βιβλιοθήκης της Νέας Νότιας Ουαλίας. Μπορείτε να το
υποστηρίξετε ακούγοντάς το στο thebridge.sl.nsw.gov.au.

Σημείωση: Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο προέρχονται από την ιστοσελίδα του
State Library of New South Wales Foundation για το podcast. Δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία και
χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για μη εμπορικούς σκοπούς.

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Μέρος Τέταρτο

Καθώς πλησίαζε η μεγάλη ημέρα των εγκαινίων της εμβληματικής γέφυρας Sydney Harbour Bridge στις 19
Μαρτίου 1932, η πόλη του Σίδνεϊ ετοιμαζόταν πυρετωδώς για τους λαμπρούς εορτασμούς. Ένα
μεγαλοπρεπές δείπνο για 2.500 καλεσμένους διοργανώθηκε στους κήπους του Government House, ενώ ο
Δήμαρχος φιλοξένησε τον εντυπωσιακό χορό Sydney Harbour Bridge Ball. Μαθητικοί διαγωνισμοί έκθεσης
πραγματοποιήθηκαν, με την Mavis Combo, μια δεκάχρονη μαθήτρια από το Cabbage Tree Island Aboriginal
School, να επαινεί την ολοκληρωμένη γέφυρα και την απόφαση του Bradfield να επιλέξει υπαίθριες
μετακινήσεις αντί υπόγειων διαβάσεων.

Ένας συμβολικός «πάπυρος καλής θέλησης» από την πόλη Τότεναμ της Βικτώριας έφτασε στο Σίδνεϊ,
φέροντας ευχές από εκατοντάδες μαθητές 72 σχολείων. Ο πάπυρος παραδόθηκε στον πρωθυπουργό Jack
Lang και τον Κυβερνήτη Game από τους αρχηγούς των αθλητικών ομάδων των γυμνασίων Fort Street.
Παρά τις βροχερές και θυελλώδεις συνθήκες, περισσότεροι από 10.000 μαθητές από 194 σχολεία της Νέας
Νότιας Ουαλίας περπάτησαν περήφανα στη Γέφυρα την Ημέρα του Παιδιού, στις 16 Μαρτίου.

Πολλοί ήταν εκείνοι που ταξίδεψαν από μακριά για να παρευρεθούν στην ιστορική τελετή. Ο εννιάχρονος
Lennie Gwyther ίππευσε μόνος του το άλογό του, Ginger Mick, για τέσσερις ολόκληρους μήνες, διανύοντας
σχεδόν 1.000 χιλιόμετρα (621 μίλια) από την αγροτική Βικτώρια μέχρι το Σίδνεϊ. Ως επιβράβευση για τη
γενναιότητά του, ο Lennie προσκλήθηκε στα επίσημα εγκαίνια και περπάτησε με υπερηφάνεια στη γέφυρα
καβάλα στον Ginger Mick.

Ωστόσο, η τελετή των εγκαινίων δεν ήταν χωρίς εντάσεις. Ο πρωθυπουργός Lang, γνωστός για την
αποστροφή του προς τις υπερβολές και την τυπικότητα, βρέθηκε αντιμέτωπος με τους φιλομοναρχικούς,
οι οποίοι απαιτούσαν να εγκαινιάσει τη Γέφυρα ο ίδιος ο Βασιλιάς Γεώργιος ΣΤ’ ή ο Κυβερνήτης Philip Game.
Η ασφάλεια ενισχύθηκε λόγω φόβων για ταραχές.

Η ένταση κορυφώθηκε όταν ο Francis De Groot, μέλος της ακροδεξιάς ομάδας New Guard, έφιππος
όρμησε μπροστά από το πλήθος και έκοψε την τελετουργική κορδέλα με το σπαθί του, διακηρύσσοντας τη
Γέφυρα ανοιχτή «στο όνομα των αξιοπρεπών και σεβαστών πολιτών της Νέας Νότιας Ουαλίας». Ο De Groot
συνελήφθη άμεσα και αργότερα πρόστιμο του επιβλήθηκε. Ο πρωθυπουργός Lang προχώρησε στην κοπή
νέας κορδέλας, εγκαινιάζοντας επισήμως τη γέφυρα Sydney Harbour Bridge, με τη συνοδεία 21
πυροβολισμών.

Ο μηχανικός Bradfield, που αφιέρωσε τη ζωή του στην υλοποίηση αυτού του οράματος, έφτασε νωρίς για
να βεβαιωθεί ότι τα πάντα ανταποκρίνονταν στις αυστηρές προδιαγραφές του.
Στην ομιλία του, ευχαρίστησε τους εργάτες που «τίμησαν την εμπιστοσύνη μας» και «έχτισαν τη γέφυρα που αποτελεί φόρο
τιμής στη βιομηχανική ισχύ της Αυστραλίας».

Πάνω από ένα εκατομμύριο θεατές παρακολούθησαν τις εορταστικές εκδηλώσεις, που περιελάμβαναν
παρέλαση, άρματα και την πρώτη επίδειξη πυροτεχνημάτων από τη Γέφυρα. Η τελετή μεταδόθηκε σε
εθνικό επίπεδο αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ, καθιερώνοντας το Σίδνεϊ ως παγκόσμιας
εμβέλειας μητρόπολη.

Η κληρονομιά των εγκαινίων ήταν άμεση και διαρκής, με κάποιους γονείς να δίνουν στα νεογέννητά τους
ονόματα όπως Bridget, Archie, Sydney και Archibald εκείνη τη χρονιά. Αναμφίβολα, η Γέφυρα μεταμόρφωσε
το Σίδνεϊ και ο αντίκτυπός της θα συνέχιζε να διαμορφώνει την πόλη για τις επόμενες γενιές,
καθιερώνοντάς την ως σύμβολο της σύγχρονης Αυστραλίας.

Η ιστορία βασίζεται στο podcast «The Bridge: The Arch that Cut the Sky», το οποίο δημιουργήθηκε με την
υποστήριξη του Ιδρύματος της Κρατικής Βιβλιοθήκης της Νέας Νότιας Ουαλίας. Μπορείτε να το
υποστηρίξετε ακούγοντάς το στο thebridge.sl.nsw.gov.au.

Σημείωση: Οι φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο προέρχονται από την ιστοσελίδα του
State Library of New South Wales Foundation για το podcast. Δεν αποτελούν πνευματική μας ιδιοκτησία και
χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για μη εμπορικούς σκοπούς.