Επιβάτης Συνελήφθη να Μεταφέρει Λαθραία Χρυσές Βίδες

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Ένας επιβάτης που ταξίδευε από το Ντουμπάι προς το Μπενγκαλούρου της Ινδίας, συνελήφθη στο
αεροδρόμιο σε μια πονηρή προσπάθεια να ξεγελάσει τις αρχές, επιχειρώντας να εισαγάγει λαθραία 267
γραμμάρια χρυσού, τα οποία είχε μετατρέψει σε παξιμάδια και βίδες.

Οι αρχές, έχοντας υποψιαστεί τον άνδρα που κουβαλούσε μια ογκώδη μαύρη βαλίτσα, τον σταμάτησαν για
έλεγχο και ανάκριση. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης της βαλίτσας, οι τελωνειακοί έμειναν έκπληκτοι όταν
ανακάλυψαν ότι τα παξιμάδια και οι βίδες της βαλίτσας ήταν στην πραγματικότητα κατασκευασμένα από
καθαρό χρυσό.

Αυτό το περιστατικό, που συνέβη τον Αύγουστο του 2023, φανερώνει τις ευφάνταστες μεθόδους που
χρησιμοποιούν οι λαθρέμποροι για να παρακάμψουν τα μέτρα ασφαλείας και να διακινήσουν παράνομα
πολύτιμα μέταλλα. Ωστόσο, η άγρυπνη ομάδα των τελωνειακών υπαλλήλων στο αεροδρόμιο της
Μπενγκαλούρου απέδειξε ότι ακόμη και οι πιο έξυπνα σχεδιασμένες απόπειρες μπορούν να
ανακαλυφθούν μέσω της προσεκτικής εξέτασης του προφίλ των επιβατών και της χρήσης προηγμένων
τεχνολογιών ελέγχου.

Στην Τσαμούρης, μπορεί να μην προσφέρουμε ακόμη χρυσές βίδες, αλλά είμαστε υπερήφανοι που
παρέχουμε βίδες της υψηλότερης ποιότητας και διατηρούμε ένα από τα μεγαλύτερα αποθέματα στην
Ελλάδα και την Κύπρο με περισσότερους από 25.000 προϊόντα.

Βιδώνοντας το Empire State Building

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

«Πώς να περιγράψουμε την εκπληκτική μεταμόρφωση της Νέας Υόρκης τις τελευταίες δεκαετίες; Τα νέα
γυάλινα κέντρα στο Λονγκ Άιλαντ Σίτι και το Τζέρσεϊ Σίτι που ξεπήδησαν την τελευταία 15ετία. Οι
κρυστάλλινοι θόλοι στο Hudson Yards δυτικά. Οι ψηλοί πύργοι κατοικιών που ξεφυτρώνουν κατά μήκος του
Ίστ Ρίβερ στο Κουίνς και το Μπρούκλιν. Και οι λεπτεπίλεπτοι υπερουρανοξύστες που υψώνονται πάνω από
το Σέντραλ Παρκ.

Δεν υπήρξε καλύτερη στιγμή για να ανακαλύψετε ξανά το Γκόθαμ. Έτσι, ανηφόρισα προς την κορυφή του
πρώτου υπερυψωμένου κτηρίου της Νέας Υόρκης: το Empire State Building. Μετά από μια επένδυση 165
εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ (151 εκατομμύρια ευρώ) και 4 χρόνια σχολαστικής εργασίας, αναβαθμίστηκε
πλήρως η εμπειρία πρόσβασης και απόλαυσης της θέας από τα παρατηρητήρια στον 86ο και 102ο όροφο.
Παράλληλα, οι σχεδιαστές απάλειψαν ό,τι ενοχλούσε πιο πολύ τους επισκέπτες στη διαδρομή προς την
κορυφή: τις ουρές, το συνωστισμό, τη συμφόρηση».

Με τα λόγια αυτά, ο James S. Russell των New York Times περιέγραψε την αναγέννηση ενός διαχρονικού
συμβόλου, που έχει κερδίσει τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων και οικοδομήθηκε με τον ιδρώτα και την
αφοσίωση αμέτρητων εργατών. Το 1930, με φόντο το Chrysler Building, αυτοί οι τολμηροί ήρωες βίδωναν τα
μπουλόνια που κρατούν όρθιο ένα παγκόσμιο ορόσημο.

Μερικά εντυπωσιακά στοιχεία για το Empire State Building (ESB)

1⃣ Υψώνεται 443 μέτρα (1.454 πόδια) πάνω από το Μανχάταν, με 102 ορόφους και 1.860 σκαλιά από το
επίπεδο του δρόμου ως τον ουρανοξύστη.

2⃣ Κάθε χρόνο φιλοξενεί το Run-Up, όπου αθλητές απ’όλο τον κόσμο ανεβαίνουν τρέχοντας τα 1.576
σκαλιά από το λόμπι ως το παρατηρητήριο του 86ου ορόφου. Η παράδοση ξεκίνησε το 1978.

3⃣ Ζυγίζει 365.000 τόνους και έχει όγκο 1 εκατομμύριο κυβικά μέτρα (37 εκατομμύρια κυβικά πόδια).

4⃣ Το εξωτερικό περιλαμβάνει 5.663 κυβικά ασβεστόλιθου (200.000 κυβικά πόδια) από την Ιντιάνα και
γρανίτη, 10 εκατομμύρια τούβλα και 730 τόνους αλουμινίου και inox.

5⃣ Μετά τα θεμέλια, η κατασκευή κράτησε μόλις 1 χρόνο και 45 μέρες — από τα πρώτα ατσάλινα
υποστηλώματα στις 7 Απριλίου 1930 μέχρι την ολοκλήρωση στις 31 Μαρτίου 1931, ένα μήνα πριν τα
επίσημα εγκαίνια. Ρεκόρ ταχύτητας για το μέγεθός του.

6⃣ Ο σκελετός ανέβαινε με ρυθμό 4,5 ορόφων την εβδομάδα.

7⃣ Χτίστηκε στη θέση του αρχικού ξενοδοχείου Waldorf-Astoria.

8⃣ Απαίτησε πάνω από 7 εκατομμύρια εργατοώρες για την κατασκευή του.

9⃣ Η αποκατεστημένη τοιχογραφία της οροφής στο λόμπι είναι διακοσμημένη με φύλλα αλουμινίου και
χρυσό 23 καρατίων.

🔟 Όλα τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την ανακατασκευή ήταν τα αυθεντικά από το 1931, με πάνω
από 20.000 ώρες εργασίας.

1⃣1⃣ Ξαναφτιάχτηκαν 3.657 μέτρα (12.000 γραμμικά πόδια) χυτών γυάλινων φωτιστικών για να φωτίζουν
το λόμπι και τον διάδρομο.

1⃣2⃣ Η τοιχογραφία της οροφής απαίτησε πάνω από 1.393 τετραγωνικά μέτρα καμβά (15.000 τετραγωνικά
πόδια) και 115.000 φύλλα αλουμινίου.

1⃣3⃣ Σύγχρονα συστήματα έχουν μειώσει την κατανάλωση ενέργειας κατά 38%, εξοικονομώντας περίπου
4 εκατομμύρια ευρώ (4,4 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ) ετησίως.

1⃣4⃣ Τις αίθριες μέρες, η θέα φτάνει τα 129 χιλιόμετρα (80 μίλια), περιλαμβάνοντας 5 πολιτείες — Νέα
Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ, Πενσυλβάνια, Κονέκτικατ και Μασαχουσέτη.

1⃣5⃣ Έχει πρωταγωνιστήσει σε θρυλικές ταινίες όπως το King Kong, το An Affair to Remember και το
Sleepless in Seattle.

1⃣6⃣ Το πρώτο φως στην κορυφή του ESB ήταν ένας φάρος

Ο Προσαρμογέας, το Κατσαβίδι, το Σετ εργαλείων και η Μονάδα Διακυβέρνησης του Απόλλων 11

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

«Ο Αετός προσεδαφίστηκε».

Ο πρωταρχικός στόχος της ιστορικής διαστημικής αποστολής Απόλλων 11 ήταν να επιτευχθεί ο εθνικός
στόχος που είχε θέσει ο Πρόεδρος John F. Kennedy στις 25 Μαΐου 1961: να πατήσει ο άνθρωπος στη
Σελήνη και να επιστρέψει με ασφάλεια στη Γη.

Στις 16 Ιουλίου 1969, ο πύραυλος που μετέφερε την σεληνάκατο του Απόλλων 11 εκτοξεύτηκε από το
Ακρωτήριο Κένεντι, θέτοντας τους αστροναύτες Neil Armstrong, Michael Collins και Edwin «Buzz» Aldrin σε
τροχιά γύρω από τη Γη. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 20 Ιουλίου, εκτιμάται ότι 650 εκατομμύρια άνθρωποι
σε όλο τον κόσμο παρακολούθησαν μέσω τηλεόρασης τον Armstrong να κάνει το ιστορικό πρώτο βήμα στη
σεληνιακή επιφάνεια, δηλώνοντας: «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα γιγάντιο άλμα για την
ανθρωπότητα».

Ανάμεσα στα απαραίτητα αντικείμενα που συνόδευαν τους αστροναύτες σε αυτό το επικό ταξίδι ήταν και
ένα ειδικά σχεδιασμένο σετ εργαλείων, γνωστό ως «Apollo 11 Adapter, Screwdriver, Tool Set». Αυτό το
πολυχρηστικό κιτ, που περιελάμβανε μεταξύ άλλων ένα επίπεδο κατσαβίδι 1/4 ίντσας με την ένδειξη «Tool
2», είχε σκοπό να βοηθήσει στο σφίξιμο και ξεβίδωμα διαφόρων αντικειμένων μέσα στο διαστημόπλοιο.
Σήμερα, το σετ εργαλείων φιλοξενείται στο Μουσείο Smithsonian ως ένα σύμβολο της εξαιρετικής
προσοχής στη λεπτομέρεια που διέκρινε κάθε πτυχή του προγράμματος Απόλλων.

Στην πραγματικότητα, η επιτυχία της αποστολής Απόλλων 11 οφειλόταν στις προσπάθειες εκατοντάδων
χιλιάδων ανθρώπων πέρα από τους κόλπους της NASA. Συνολικά 400.000 άτομα, από μηχανικούς
αεροδιαστημικής και ράφτες που κατασκεύαζαν τις πολύπλοκες διαστημικές στολές, μέχρι τεχνικούς που
συναρμολογούσαν το κτιριακό συγκρότημα εκτόξευσης, μαθηματικούς που επαλήθευαν τους πολύπλοκους
υπολογισμούς και κατασκευαστές αλεξιπτώτων που εξασφάλιζαν την ασφαλή επιστροφή των
αστροναυτών, έπαιξαν όλοι καθοριστικό ρόλο στην τελική επιτυχία.

Καθώς ο Armstrong και ο Aldrin περπατούσαν στη Σελήνη με το σκάφος προσεδάφισης Eagle, αφήνοντας
τον Collins να τους περιμένει σε τροχιά στο σκάφος διοίκησης Columbia, κουβαλούσαν μαζί τους τα όνειρα,
τις ελπίδες και τους κόπους ενός ολόκληρου έθνους. Κάθε βίδα που είχε σφιχτεί, κάθε ραφή που είχε
ραφτεί και κάθε εξίσωση που είχε λυθεί τους είχε φέρει πιο κοντά σε αυτή την ιστορική στιγμή.

Στην Τσαμούρης, αντλούμε έμπνευση από τις μικρές βίδες που συμβάλλουν σε μεγάλα επιτεύγματα. Όπως
ακριβώς το κιτ εργαλείων του Απόλλων έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην επιτυχία της προσελήνωσης, έτσι και οι
βίδες και τα εργαλεία χειρός μας σχεδιάζονται για να υποστηρίζουν τους πελάτες μας στα δικά τους
μεγαλεπήβολα εγχειρήματα. Οδηγούμαστε από την ίδια αφοσίωση και ακρίβεια που επέδειξαν οι 400.000
άγνωστοι ήρωες που μετέτρεψαν το αδύνατο σε εφικτό πριν από 55 χρόνια.

Steve Jobs — Από τη Συναρμολόγηση Βιδών στην Κορυφή του Κόσμου

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Σε ηλικία μόλις 12 ετών, ο Steve Jobs επέδειξε την επιμονή και την περιέργεια που αργότερα θα καθόριζαν
την εμβληματική καριέρα του. Ζώντας στο Μάουντεν Βιού της Καλιφόρνια, ο νεαρός Jobs έκανε ένα
τολμηρό βήμα που θα άλλαζε για πάντα τη ζωή του: τηλεφώνησε απροσδόκητα στον συνιδρυτή της
Hewlett-Packard, Μπιλ Χιούλετ, ζητώντας του κάποια ηλεκτρονικά ανταλλακτικά.

Προς έκπληξη του Jobs, ο Hewlett όχι μόνο απάντησε στο τηλεφώνημα, αλλά έλαβε και σοβαρά υπόψη το
αίτημα του νεαρού. Εντυπωσιασμένος από την πρωτοβουλία του Jobs, ο Hewlett του πρόσφερε μια θέση
πρακτικής άσκησης στην Hewlett-Packard, όπου ο Jobs πέρασε το καλοκαίρι δουλεύοντας στη γραμμή
συναρμολόγησης, τοποθετώντας παξιμάδια και βίδες σε μετρητές συχνότητας.

«Μου έδωσε δουλειά στο μέρος που τα κατασκεύαζαν και ήμουν στον παράδεισο», θυμήθηκε ο Jobs σε μια
συνέντευξη του το 1994. Αυτή η εμπειρία τον έφερε σε επαφή με τον κόσμο των ηλεκτρονικών και της
βιομηχανίας, θέτοντας τα θεμέλια για τις μελλοντικές του επιτυχίες.

Η ιστορία του Jobs αποτελεί μια ισχυρή υπενθύμιση της σημασίας του να ζητάμε βοήθεια και να
εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες. «Πάντα πίστευα σε κάτι πολύ αληθινό: οι περισσότεροι άνθρωποι δεν
αποκτούν τέτοιου είδους εμπειρίες επειδή δεν τις ζητούν ποτέ», είπε. «Δεν έχω βρει ποτέ κανέναν που να
μη θέλει να με βοηθήσει όταν του ζήτησα τη συνδρομή του».

Αυτή η φιλοσοφία, του να ζητάμε βοήθεια και να μη φοβόμαστε να απευθυνθούμε στους άλλους, έγινε
σήμα κατατεθέν της προσέγγισης του Jobs στη ζωή και στις επιχειρήσεις. Ήταν η ίδια τόλμη και
αποφασιστικότητα που τον οδήγησαν να συνιδρύσει την Apple, να φέρει επανάσταση στη βιομηχανία των
προσωπικών υπολογιστών και να μεταμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με την
τεχνολογία.

Στην Τσαμούρης, αντλούμε έμπνευση από οραματιστές όπως ο Steve Jobs, οι οποίοι αποδεικνύουν τη
δύναμη της περιέργειας, της πρωτοβουλίας και της προθυμίας να ζητήσουμε βοήθεια. Όπως οι πρώτες
εμπειρίες του Jobs με τη συναρμολόγηση βιδών έθεσαν τα θεμέλια για τη μελλοντική του επιτυχία, έτσι και
εμείς κατανοούμε ότι κάθε βίδα,

Το Ρωσικό Tubular House Συγκρατείται Μόνο από Έξι Βίδες

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Το 2021, σε μια εντυπωσιακή επίδειξη αρχιτεκτονικής δεξιοτεχνίας, ο Μοσχοβίτης αρχιτέκτονας Sergey
Kuznetsov αποκάλυψε μια καμπίνα σε σχήμα σωλήνα που φαινόταν να αψηφά τους νόμους της βαρύτητας.
Η εξοχική κατοικία, χτισμένη στο ρωσικό πάρκο τέχνης Nikola-Lenivets, προεξέχει πάνω από έναν λόφο, με
το κομψό, ανοξείδωτο ατσάλινο εξωτερικό της να καθρεφτίζει το γύρω δάσος. Αλλά ίσως το πιο εκπληκτικό
χαρακτηριστικό αυτής της μοναδικής κατασκευής είναι ότι στηρίζεται χρησιμοποιώντας μόλις έξι βίδες.

Με βάρος διπλάσιο από εκείνο ενός ενήλικου ελέφαντα και μήκος 12 μέτρων (39,7 πόδια), η καμπίνα
σχεδιάστηκε για το ετήσιο φεστιβάλ Archstoyanie, γνωστό και ως το Burning Man της Ρωσίας.
Εμπνευσμένοι από τεχνικές ναυπηγικής, ο Kuznetsov και η κατασκευαστική εταιρεία Krost εφάρμοσαν μια
μέθοδο γνωστή ως εγκάρσια πλαισίωση για να δημιουργήσουν την κυλινδρική δομή.

Αντί για τα συμβατικά κάθετα υποστυλώματα, η καμπίνα διαθέτει ένα σύστημα πυκνά τοποθετημένων,
κυλινδρικών νευρώσεων κατά μήκος ολόκληρου του σκελετού της. Αυτές οι νευρώσεις, κατασκευασμένες
από φύλλα ανοξείδωτου χάλυβα και συνδεδεμένες με οριζόντιους οδηγούς που ονομάζονται στρωτήρες,
σχηματίζουν ένα ανθεκτικό αλλά ελαφρύ πλαίσιο που μπορεί να παραμείνει σταθερό χωρίς να
καταρρεύσει.

Η διαδικασία κατασκευής περιελάμβανε την ταυτόχρονη δημιουργία έξι κυλινδρικών τμημάτων πριν αυτά
ενωθούν, παρόμοια με τη συναρμολόγηση του κύτους ενός πλοίου. Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν να
διασφαλιστεί ότι οι κύλινδροι θα ευθυγραμμίζονταν τέλεια με ελάχιστες αποκλίσεις.

Για να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι η καμπίνα αιωρείται στον αέρα, τα θεμέλια κρύβονται μέσα σε έναν
μικρό λόφο, ο οποίος χρειάστηκε να ισοπεδωθεί σχεδόν πλήρως κατά την εκσκαφή και στη συνέχεια να
αποκατασταθεί και να ενισχυθεί με στρώσεις άμμου. Τα θεμέλια μιας τσιμεντένιας πλάκας εκτείνονται
υπόγεια προς την αντίθετη κατεύθυνση της καμπίνας, λειτουργώντας ως αντίβαρο και φιλοξενώντας τις
υδραυλικές και ηλεκτρικές εγκαταστάσεις.

Παρά την πολυπλοκότητα της κατασκευής, κανείς από την ομάδα του Kuznetsov δεν ήταν απόλυτα
σίγουρος αν η δομή θα άντεχε στην ανυψωμένη θέση της μέχρι τη στιγμή της εγκατάστασης. Μετά την
αφαίρεση των υποστηρικτικών σκαλωσιών, το κάτω μέρος της καμπίνας υποχώρησε μόλις 22 χιλιοστά
(0,86 ίντσες), εντός του προβλεπόμενου μέγιστου ορίου των 30 χιλιοστών (1,18 ίντσες), προκαλώντας
αισθήματα χαράς και ανακούφισης σε όλους τους συντελεστές του έργου.

Ελαττωματική Βίδα Προκάλεσε την Έκρηξη του Falcon 9 της SpaceX

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Η αποτυχία του πυραύλου Falcon 9 της SpaceX τον Ιούνιο του 2015 αποτέλεσε ένα συγκλονιστικό συμβάν
που προκάλεσε έντονες συζητήσεις στην αεροδιαστημική κοινότητα. Η έρευνα της NASA που ακολούθησε
αποκάλυψε μια εκπληκτική αλήθεια: πίσω από την καταστροφική έκρηξη δεν κρυβόταν κάποιο σύνθετο
μηχανικό σφάλμα, αλλά μία και μόνο ελαττωματική βίδα.

Η μοιραία αποστολή, γνωστή ως CRS-7, είχε ως στόχο να μεταφέρει ένα φορτηγό σκάφος τύπου Dragon
στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Ωστόσο, μόλις 139 δευτερόλεπτα μετά την εντυπωσιακή απογείωση, η
δεξαμενή υγρού οξυγόνου του δεύτερου σταδίου του πυραύλου υπέστη ένα καταστροφικό συμβάν,
μετατρέποντας το όχημα σε μια φλεγόμενη σφαίρα που διαλύθηκε στον ουρανό.

Ενώ η έρευνα της SpaceX υπέδειξε ως πιθανό ένοχο μια ελαττωματική βίδα στην άκρη μιας ράβδου, η
οποία υποτίθεται ότι έσπασε λόγω ελαττωματικού υλικού, απελευθερώνοντας ένα δοχείο πίεσης (COPV)
γεμάτο με ήλιο και πυροδοτώντας την καταστροφή, η ανεξάρτητη ομάδα της NASA δεν έμεινε πλήρως
πεπεισμένη. Οι ερευνητές της NASA θεώρησαν εξίσου πιθανά και άλλα σενάρια, όπως μηχανική βλάβη ή
ακατάλληλη εγκατάσταση της βίδας.

Ωστόσο, η έρευνα της NASA προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, αποκαλύπτοντας ένα κρίσιμο σχεδιαστικό
ατόπημα: τη χρήση βιομηχανικού αντί για αεροδιαστημικού ανοξείδωτου χάλυβα για το άκρο της ράβδου.
Αυτή η επιλογή υλικού, η οποία δεν είχε υποβληθεί σε κατάλληλη προσομοίωση και δοκιμή για τη
συγκεκριμένη εφαρμογή, δεν πληρούσε τον συνιστώμενο από τον κατασκευαστή συντελεστή ασφαλείας
4:1.

Η έκθεση της NASA ανέδειξε και άλλα ανησυχητικά ζητήματα, όπως την πιθανότητα αυξημένης
καθυστέρησης στο σύστημα τηλεμετρίας του πυραύλου και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στη χρήση
εμπορικών ανταλλακτικών σε εφαρμογές κρίσιμες για την ασφάλεια της πτήσης. Η NASA προέτρεψε τη
SpaceX να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στις συστάσεις των κατασκευαστών κατά την επιλογή εξαρτημάτων
για τα διαστημικά της οχήματα.

Από την πλευρά της, η SpaceX διαβεβαίωσε ότι όλες οι πιθανές αιτίες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που
εντόπισε η NASA, αντιμετωπίστηκαν πριν από την επιστροφή του Falcon 9 στις πτήσεις.

Ως οι Ειδικοί στις Βίδες©, στην Τσαμούρης δεσμευόμαστε να τηρούμε τα υψηλότερα πρότυπα στις βίδες,
προκειμένου να αποφεύγονται αστοχίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταστροφικά ατυχήματα.

Το Bullet Train της Κίνας Αψηφά το Υπερβολικό Κρύο με Βίδες Χρωμίου-Μολυβδαινίου

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Τον Ιανουάριο του 2021, η Κίνα αποκάλυψε ένα εντυπωσιακό τεχνολογικό επίτευγμα: το CR400AF-G, ένα
υπερσύγχρονο τρένο υψηλών ταχυτήτων σχεδιασμένο να αψηφά ακόμη και τις πιο ακραίες θερμοκρασίες,
φτάνοντας έως και τους -40°C (-40°F). Αυτό το αριστούργημα της μηχανικής, μέρος της φημισμένης σειράς
Fuxing που αναπτύχθηκε από τον Κρατικό Όμιλο Σιδηροδρόμων της Κίνας, μπορεί να σχίσει τους
παγωμένους αέρηδες με ταχύτητες που αγγίζουν τα 350 χλμ/ώρα (217 μίλια/ώρα), ενώνοντας το Πεκίνο με
βορειοανατολικές πόλεις όπως η Σενγιάνγκ και το Χαρμπίν, γνωστό για το μαγευτικό ετήσιο φεστιβάλ
χιονιού και πάγου.

Το CR400AF-G είναι εφοδιασμένο με μια πληθώρα πρωτοποριακών χαρακτηριστικών που του επιτρέπουν
να αντέχει στις πιο σκληρές συνθήκες ψύχους

🚄 Βίδες κατασκευασμένες από κράμα χρωμίου-μολυβδαινίου, ικανές να αντέξουν ακόμη και στις πιο
ακραίες θερμοκρασίες

🚄 Ειδικές ταινίες στεγανοποίησης από σιλικόνη που σχηματίζουν ένα αδιαπέραστο φράγμα ενάντια στο
χιόνι και τον πάγο

🚄 Συσκευές ελέγχου φρένων με εξαιρετική αντοχή στις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας

🚄 Σωλήνες από ανοξείδωτο ατσάλι εξοπλισμένοι με ενσωματωμένες συσκευές θέρμανσης για βέλτιστη
προστασία

Η αεροδυναμική σχεδίαση του τρένου, σε συνδυασμό με το ελαφρύ αμάξωμα από κράμα αλουμινίου,
συμβάλλουν στη μείωση της αντίστασης και της κατανάλωσης ενέργειας, καθιστώντας το CR400AF-G ένα
θαύμα της ενεργειακής απόδοσης.

Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του CR400AF-G είναι το καινοτόμο σύστημα πέδησης, το
οποίο διατηρεί τα φρένα σε άριστη κατάσταση ακόμη και όταν το τρένο παραμένει ακινητοποιημένο για
παρατεταμένες περιόδους. Αυτό το έξυπνο σύστημα επιτρέπει στα φρένα να κινούνται κατά διαστήματα,
ακόμη και όταν το τρένο είναι σταματημένο, θυμίζοντας έναν άνθρωπο που τρέμει στο κρύο για να
διατηρήσει τη θερμότητα του σώματός του.

Με την παρουσίαση του CR400AF-G, η Κίνα εδραιώνει ακόμη περισσότερο τη θέση της ως παγκόσμιος
πρωτοπόρος στην τεχνολογία σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας. Η χώρα διαθέτει το πιο εκτεταμένο
δίκτυο σιδηροδρόμων υψηλής ταχύτητας στον κόσμο, με μήκος που ξεπερνά τα 37.000 χιλιόμετρα (22.991
μίλια), καθώς και το ταχύτερο τρένο σε εμπορική λειτουργία – το μαγνητικό τρένο της Σαγκάης, το οποίο
μπορεί να φτάσει σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες έως και 431 χλμ/ώρα (268 μίλια/ώρα).

Όπως ακριβώς το νέο τρένο υψηλών ταχυτήτων της Κίνας ανοίγει νέους ορίζοντες στις συνθήκες ακραίου
ψύχους, έτσι και στην Τσαμούρης δεσμευόμαστε να παρέχουμε βίδες που ξεχωρίζουν για την αντοχή τους
ακόμη και στις πιο απαιτητικές συνθήκες.

Μάσκες Φτιαγμένες από Βίδες

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Ο καλλιτέχνης Dale Dunning από το Οντάριο του Καναδά έχει ανακαλύψει έναν πραγματικά μοναδικό τρόπο
να εκφράζει τη δύναμη της επικοινωνίας και της τεχνικής. Τα μαγευτικά του γλυπτά από μπρούντζο και
αλουμίνιο συνδυάζουν αριστοτεχνικά την τυπογραφία με την πολυπλοκότητα της συγκόλλησης και τις
βίδες, δημιουργώντας μια σειρά από εντυπωσιακές μεταλλικές μάσκες που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα.

Κάθε ανδρόγυνο πρόσωπο είναι σχολαστικά κατασκευασμένο από εκατοντάδες γραμματοσειρές,
σχηματίζοντας μια εκφραστική σύνθεση που συμβολίζει την ουσία της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης.


Ο Dunning όμως δεν σταματά εκεί. Επεκτείνει τα όρια της τέχνης του ενσωματώνοντας χιλιάδες μπουλόνια,
βίδες και ροδέλες ασφαλείας στις δημιουργίες του, προσθέτοντας μια βιομηχανική πινελιά σε αυτά τα ήδη
εντυπωσιακά έργα.

Για τον Dunning, το κεφάλι αποτελεί τον ιδανικό καμβά για να εξερευνήσει τα μύχια του ανθρώπινου νου.
«Ζούμε, βλέπουμε, αισθανόμαστε και βιώνουμε τον κόσμο μέσα από το κεφάλι μας», εξηγεί. Εστιάζοντας
αποκλειστικά στο κεφάλι, αποφεύγει την περισπασμό από άλλα μέρη του σώματος, επιτρέποντας στον
θεατή να βυθιστεί ολοκληρωτικά στο μήνυμα του γλυπτού.

Καθώς παρατηρεί κανείς αυτές τις μάσκες, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει το επίπεδο λεπτομέρειας και
δεξιοτεχνίας που διακρίνει κάθε δημιουργία. Η αντιπαράθεση των λεπτεπίλεπτων γραμματοσειρών με τις
μεταλλικές βίδες δημιουργεί μια οπτική αρμονία που προκαλεί τον στοχασμό και είναι ταυτόχρονα
αισθητικά συναρπαστική.

Ο Συνθέτης John Cage — Μια Συμφωνία από Βίδες

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Ο πρωτοπόρος συνθέτης John Cage δεν δέχτηκε να περιοριστεί από τα όρια του κλασικού πιάνου.
Αντιθέτως, ξεκίνησε ένα ταξίδι που θα επαναπροσδιόριζε τον κόσμο της μουσικής, έχοντας ως όπλα μόνο
τη δημιουργικότητά του και μερικές βίδες.

Όλα ξεκίνησαν το 1940, όταν ο Cage, εργαζόμενος ως πιανίστας σε ένα τμήμα χορού στο Σιάτλ,
αντιμετώπισε την πρόκληση να συνθέσει για τη χορεύτρια Syvilla Fort σε μια στενόχωρη αίθουσα.
Τότε συνειδητοποίησε: «Το πρόβλημα δεν ήμουν εγώ, αλλά το ίδιο το πιάνο».

Με αυτή την αποκάλυψη, ο Cage άρχισε να επαναπροσδιορίζει το όργανο. Τοποθετώντας διάφορα είδη
βιδών ανάμεσα στις χορδές, δημιούργησε την πρώτη του σύνθεση για προετοιμασμένο πιάνο, το
«Bacchanale». Το αποτέλεσμα ήταν ένα μαγευτικό μείγμα κρουστικών, αιθέριων ήχων που αψηφούσε τις
συμβάσεις και ελευθέρωνε τη φαντασία.

Ενθαρρυμένος από την επιτυχία του «Bacchanale», ο Cage διεύρυνε το εύρος των πειραματισμών του. Στο
διασημότερο έργο του για προετοιμασμένο πιάνο, «Sonatas and Interludes», ενσωμάτωσε μια ποικιλία
αντικειμένων, όπως λάστιχα, πλαστικά και καρύδια. Κάθε αντικείμενο επιλέχθηκε μετά από προσεκτική
μελέτη και τοποθετήθηκε σύμφωνα με τις ακριβείς οδηγίες του, μεταμορφώνοντας το πιάνο σε μια
ολόκληρη ορχήστρα απρόσμενων ήχων.

Καθώς οι συνθέσεις του Cage για προετοιμασμένο πιάνο κέρδιζαν αναγνώριση, ο ίδιος παρέμενε βαθιά
αφοσιωμένος στη διαδικασία της εκτέλεσης. Συχνά παρακολουθούσε τις πρόβες, καθοδηγώντας τους
πιανίστες στην τέχνη της προετοιμασίας και βελτιστοποιώντας την τοποθέτηση των αντικειμένων για να
επιτύχει την τέλεια ισορροπία ήχου.

Σήμερα, η κληρονομιά του Cage συνεχίζει να εμπνέει σύγχρονους συνθέτες όπως η Kelly Moran και ο
Hauschka, οι οποίοι διευρύνουν ακόμα περισσότερο τα όρια του προετοιμασμένου πιάνου. Οι
προετοιμασίες της Moran δημιουργούν μια υπνωτική, κωδωνοκρουστική ποιότητα, ενώ η εκλεκτική
επιλογή αντικειμένων του Hauschka παράγει την αίσθηση ενός εκτεταμένου, πρωτοποριακού συνόλου.

Στην Τσαμούρης, αντλούμε έμπνευση από οραματιστές σαν τον John Cage, που τόλμησαν να
αμφισβητήσουν τα καθιερωμένα και να ανοίξουν νέους ορίζοντες μέσω της καινοτομίας.
Όπως ακριβώς ο Cage μεταμόρφωσε το πιάνο χρησιμοποιώντας απλές βίδες, έτσι κι εμείς επιδιώκουμε να φέρουμε
επανάσταση στον κλάδο των συνδετικών υλικών, αψηφώντας τις προσδοκίες και ενθαρρύνοντας τη
δημιουργικότητα.

Μικροσκοπική Ραδιενεργή Κάψουλα Χάθηκε στην Αυστραλιανή Έρημο Λόγω Χαλαρών Βιδών

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Μια μικροσκοπική κάψουλα, όχι μεγαλύτερη από ένα κέρμα των δέκα σεντς, κατάφερε να προκαλέσει
τεράστια αναστάτωση και να σπείρει τον τρόμο σε ολόκληρη την Αυστραλία. Δεν επρόκειτο για μια
συνηθισμένη κάψουλα, αλλά για μια εξαιρετικά ραδιενεργή συσκευή Καισίου-137, η οποία χρησιμοποιείται
ως αισθητήρας στις εγκαταστάσεις εξόρυξης του παγκόσμιου κολοσσού Rio Tinto. Όταν η κάψουλα
εξαφανίστηκε τον Ιανουάριο του 2023, κάπου κατά μήκος ενός αυτοκινητόδρομου της ερήμου που
εκτείνεται σε 1.400 χιλιόμετρα (870 μίλια), οι αρχές βρέθηκαν αντιμέτωπες με έναν αγώνα δρόμου ενάντια
στο χρόνο για τον εντοπισμό αυτού του δυνητικά θανατηφόρου αντικειμένου.

Η κάψουλα είχε πέσει από το πίσω μέρος ενός φορτηγού κατά τη διάρκεια της διαδρομής από ένα ορυχείο
κοντά στην απομακρυσμένη πόλη Νιούμαν προς την πρωτεύουσα της πολιτείας, το Περθ. Οι ειδικοί
πιστεύουν ότι μια βίδα που ασφάλιζε τον μολύβδινο μετρητή, μέσα στον οποίο βρισκόταν η κάψουλα,
λύθηκε κάπου στη διαδρομή — πιθανότατα λόγω των κραδασμών του φορτηγού — επιτρέποντας στην
κάψουλα να διαφύγει από την τρύπα που άφησε πίσω της η εξαφανισμένη βίδα.

Η κρισιμότητα της κατάστασης έγινε αμέσως αντιληπτή: μια μόνο ώρα έκθεσης σε απόσταση ενός μέτρου
ισοδυναμούσε με τη λήψη δέκα ακτινογραφιών, ενώ η παρατεταμένη επαφή θα μπορούσε να προκαλέσει
εγκαύματα στο δέρμα, οξεία ασθένεια από ακτινοβολία, ακόμη και καρκίνο.

Αντιμετωπίζοντας το δυσχερές έργο της αναζήτησης μιας βελόνας στα άχυρα, ή στη συγκεκριμένη
περίπτωση, μιας μικροσκοπικής ραδιενεργού κάψουλας στο απέραντο Άουτμπακ, οι αρχές κινητοποίησαν
εξειδικευμένους ανιχνευτές ραδιενέργειας για τον εντοπισμό των ακτίνων γάμμα που εκπέμπονταν από τη
συσκευή. Οι ομάδες έρευνας σάρωσαν επιμελώς τη διαδρομή του φορτηγού, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή
στις πυκνοκατοικημένες περιοχές γύρω από το Περθ.

Καθώς οι μέρες έδιναν τη θέση τους σε εβδομάδες χωρίς κανένα ίχνος της κάψουλας, η κατάσταση γινόταν
ολοένα και πιο κρίσιμη. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση παρενέβη, διαθέτοντας επιπλέον πόρους, όπως ακόμα
πιο εξελιγμένα όργανα μέτρησης ακτινοβολίας και φασματόμετρα ακτίνων γάμμα, για να ενισχύσει την
έρευνα. Το κυνήγι της χαμένης κάψουλας είχε αναδειχθεί σε εθνική προτεραιότητα, με την ασφάλεια του
κοινού να κρέμεται από μια λεπτή κλωστή.

Καθώς οι ελπίδες άρχισαν να φθίνουν, στις αρχές Φεβρουαρίου σημειώθηκε μια σημαντική ανακάλυψη.
Ένα όχημα εξοπλισμένο με εξειδικευμένα όργανα ανίχνευσης εντόπισε ίχνη ραδιενέργειας ενώ κινούνταν με
ταχύτητα 70 χλμ/ώρα (44 μίλια/ώρα) κατά μήκος της προκαθορισμένης διαδρομής αναζήτησης. Φορητοί
ανιχνευτές αναπτύχθηκαν αμέσως και η κάψουλα εντοπίστηκε σε απόσταση μόλις δύο μέτρων από το άκρο
του δρόμου.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η κάψουλα δεν είχε προκαλέσει καμία ζημιά κατά τη διάρκεια της
περιπλάνησής της στην έρημο, καθώς φαινόταν να έχει παραμείνει ανέπαφη στο σημείο όπου είχε αρχικά
πέσει. Ο πρόεδρος του Συμβουλίου Ραδιολογίας της Αυστραλίας διέταξε αμέσως τη διεξαγωγή έρευνας για
να διαπιστωθεί πώς ένα τόσο επικίνδυνο αντικείμενο μπόρεσε να τοποθετηθεί με λάθος τρόπο, με το
ενδεχόμενο να απαγγελθούν κατηγορίες εναντίον της Rio Tinto.

Το περιστατικό με τη χαμένη ραδιενεργό κάψουλα αποτελεί μια ηχηρή υπενθύμιση της σημασίας που έχουν
οι βίδες στον ορθό χειρισμό και την ασφαλή μεταφορά ακόμη και των πιο μικροσκοπικών αντικειμένων,
όταν αυτά ενέχουν τον κίνδυνο πρόκλησης καταστροφικών συνεπειών.