Οι Βίδες του Υπερηχητικού Concorde

Τσαμούρης, οι Ειδικοί στις Βίδες©

Η αεροπορική εταιρεία United Airlines σκοπεύει να επαναφέρει τα υπερηχητικά αεροπορικά ταξίδια, με
σχέδια αγοράς 15 αεροσκαφών Overture από την Boom Supersonic, μια νεοσύστατη εταιρεία που θα
μπορούσε να γίνει η πρώτη που θα προσφέρει υπερταχείς εμπορικές πτήσεις μετά τη διακοπή λειτουργίας
του Concorde το 2003. Ωστόσο, πολύ πριν από τα φιλόδοξα σχέδια της Boom, ο καινοτόμος σχεδιασμός του
Concorde, συμπεριλαμβανομένων των μοναδικών ακροφυσίων που συναρμολογούνταν με βίδες, ωθούσε
τα όρια της αεροπορικής τεχνολογίας.

Το εμβληματικό σύστημα πρόωσης του Concorde περιλάμβανε ένα μεταβλητό σύστημα εξαγωγής με ένα
πρωτεύον ακροφύσιο και ένα δευτερεύον ακροφύσιο, το οποίο διέθετε μια διάταξη από αρθρωτούς
«κάδους» ή «κελύφη» που ρύθμιζαν τη ροή των καυσαερίων σε όλες τις φάσεις της πτήσης. Αυτή η
καινοτόμος σχεδίαση όχι μόνο βελτίωνε τις επιδόσεις, αλλά συνέβαλλε και στη μείωση των επιπέδων
θορύβου.

Το πρωτεύον ακροφύσιο, που αποτελούσε την έξοδο του αγωγού εξαγωγής, αποτελείτο από 36 πέταλα —
18 ενεργοποιούμενα και 18 ακόλουθα — τα οποία κινούνταν από 18 πνευματικούς γρύλους. Αυτοί οι
γρύλοι, συνδεδεμένοι με σωλήνες τροφοδοσίας και έναν συλλέκτη, επέτρεπαν τη μεταβολή της διατομής
εξόδου του ακροφυσίου, βελτιστοποιώντας την απόδοση του κινητήρα σε όλο το φάσμα πτήσης.

Η φλάντζα του συγκλίνοντος τμήματος του πρωτεύοντος ακροφυσίου διέθετε 90 οπές για την υποδοχή
βιδών, τα οποία ασφάλιζαν το τμήμα στον δακτύλιο στήριξης και συγκρατούσαν τους συνδέσμους και τους
διπλούς συνδέσμους των αρθρώσεων των πετάλων. Επιπλέον, δύο ενωτικά τμήματα ήταν πριτσινωμένα
στο συγκλίνον τμήμα για την τοποθέτηση του σωλήνα μέτρησης πίεσης του συστήματος ανίχνευσης
μετάκαυσης.

Περιβάλλοντας το πρωτεύον ακροφύσιο, το συγκρότημα του δευτερεύοντος ακροφυσίου επιτελούσε
πολλαπλές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της στήριξης των πρωτευόντων ακροφυσίων και των
κάδων, της κατεύθυνσης του δευτερεύοντος αέρα και της μεταφοράς φορτίων στη δομή του αεροσκάφους.
Οι ίδιοι οι κάδοι συνδέονταν στο δευτερεύον ακροφύσιο μέσω αρθρωτών σημείων, με κάθε κάδο να
διαθέτει δύο τέτοια σημεία. Κατά την απογείωση, οι κάδοι ρυθμίζονταν στις 21 μοίρες, δημιουργώντας ένα
φαινόμενο «αντλίας πίδακα» που μείωνε την οπισθέλκουσα. Καθώς το Concorde επιτάχυνε και ξεπερνούσε
το Mach 1.1, οι κάδοι άνοιγαν σταδιακά για να σχηματίσουν έναν αποκλίνοντα αγωγό, βελτιστοποιώντας την
ώση στην υπερηχητική πτήση. Κατά την προσγείωση, οι κάδοι έκλειναν για να εκτρέψουν τη ροή των
καυσαερίων προς τα εμπρός, λειτουργώντας ως ανασχετήρες ώσης.

Τα συναρμολογούμενα με βίδες ακροφύσια του Concorde, σε συνδυασμό με το σύστημα εισαγωγής αέρα,
ήταν υπεύθυνα για περίπου το ήμισυ της ώσης του αεροσκάφους σε ταχύτητα Mach 2, υπογραμμίζοντας
τον κρίσιμο ρόλο αυτών των εξαρτημάτων στην επίτευξη της υπερηχητικής πτήσης.
Καθώς η United Airlines και η Boom Supersonic εργάζονται για την επαναφορά των υπερηχητικών ταξιδιών
στους ουρανούς, στηρίζονται στους ώμους των σχεδιαστών του Concorde, οι οποίοι δημιούργησαν ένα
θαύμα της μηχανικής που ξεπέρασε τα όρια του εφικτού στην αεροπλοΐα. Στην Τσαμούρης, κατανοούμε τη
σημασία της ακρίβειας και της καινοτομίας στις βίδες.